De direct anterieure toegangsweg maakt dat het plaatsen van een totale heupprotheses op een spiersparende manier kan worden uitgevoerd. Bij deze ingreep ligt de incisie meer vooraan op de dij. Er wordt gebruik gemaakt van een natuurlijk interval tussen de spieren. Er worden met andere woorden geen spieren losgemaakt of doorgesneden zoals in de meer klassieke toegangswegen. De spieren worden natuurlijk wel een beetje uitgerekt. Deze toegangsweg resulteert bij de meeste patiënten in minder postoperatieve pijn, een kortere revalidatieperiode, minder bewegingsbeperking en betere stabiliteit.

Totale heupprothese

Slijtage van de heup, ook wel coxartrose genoemd, is een aandoening van het kraakbeen.

Dit is een aandoening die met de tijd toeneemt. Er wordt gestart met een niet operatieve behandeling (conservatiefbeleid) waaronder pijnstilling en aanpassen van de activiteiten, eventueelgebruikname van hulpmiddelen bij het stappen. Een spuitje in de heup(heupinfiltratie) met cortisonen of hyaluronzuur kan de klachten ook doenverminderen.

Is de kwaliteit van leven ondanks het conservatief beleid beperkt door bijvoorbeeld verminderde loopafstand of pijndan is een totale heupprothese een optie.

Andere veel voorkomende oorzaken waarvoor een heupprothese geplaatst kan worden zijn:

·      Gebroken heup (afhankelijk van type breuk)

·      Afsterven van de heupkop(avasculaire necrose)

·      Slijtage na eerder ongeval(posttraumatische artrose)

·      Reuma

·      Slijtage door de heup door een onderontwikkelde heup (dysplasie) of na andere vormafwijkingen van de heup

Een heupprothese bestaat uit een deel dat in het heupkom (acetabulum) wordt geplaatst en deel dat in het bovenbeen (femur)geplaatst wordt. Dit kunnen componenten zijn die ingroeien, die worden vastgezet met cement of een combinatie hiervan (hybride). Hiertussen wordt het wrijvingskoppel geplaatst bestaande uit ceramiek-op-ceramiek, polyethyleen-op-metaal of polyethyleen-op-keramiek. Dit geheel vervangt het heupgewricht.

Een heupprothese kan op verschillende wijzen geplaatst worden, elk met zijn eigen voor- en nadelen.

Posterieure benadering

Men ligt tijdens de ingreep op de zij, waarbij het litteken richting de bil loopt.

Structuren (de exorotatoren) aan de achterzijde van de heup worden doorgenomen om een goede toegang tot het heupgewricht te krijgen. Mocht het nodig zijn dan kan de incisie makkelijker worden uitgebreid zodat het werkveld groter wordt. Daarmee wordt deze ingreep vaker gekozen bij meer gecompliceerde operaties of revisies.

De kans op luxaties is bij deze ingreep iets groter.

Laterale benadering

Ook hier ligt de patiënt tijdens de ingreep op de zij, maar is het litteken meer op het heupbeen gelegen.  Bilspieren (Gluteus medius en minimus) worden bij de aanhechting aan het heupbeen doorgenomen om het heupgewricht te bereiken. Ook hier is het makkelijker om het werkveld uit te breiden.

De bilspieren kunnen na de ingrepen soms nog last geven waardoor er een grotere kans is op (meestal tijdelijk) manken.

Anterieure of voorste benadering

De patiënt ligt op de rug en het litteken ligtaan de voorzijde. Het heupgewricht wordt vrij gelegd tussen de spieren door.Vandaar dat dit ook wel de spier-sparende heupoperatie wordt genoemd. Hierbij is een goede controle op beenlengte en stabiliteit. Aangezien de spieren niet worden doorgenomen revalideren mensen hierbij over het algemeen sneller. Wel ishet moeilijker om het werkveld uit te breiden dat deze ingreep minder geschikt maakt voor moeilijkere operaties.

De heupprothese zelf blijft bij de verschillende benaderingen gelijk en de functioneren na 3 maanden is ook gelijk.

Mogelijke complicaties na een heupprothese zijn

·      Wondlekkage

·      Verschil in beenlengte

·      Heup uit de kom (luxatie)

·      Manken

·      Pijn

·      Infectie

·      Trombose

·      Verkalking van het gewrichtskapsel

Complicaties kunnen tijdelijk zijn en variëren in ernst. Uiteraard wordt alles inwerking gesteld om de kans op complicaties zo klein mogelijk te houden. Soms is er een nieuwe ingreep nodig om de complicatie te behandelen.

De heupchirurg zal u voorlichting geven en metu bespreken welk type prothese en welke wijze van plaatsing voor u het meest geschikt is.  

Na de operatie zal een gespecialiseerd teamvan zorgverleners uw verblijf zo aangenaam mogelijk maken en u zal snel starten met revalidatie met de hulp van de kinesist. De sociaal verpleegkundige bekijkt met u welke zorgen er thuis nodig zijn of zoekt zo nodig een hersteloord. U kunt het ziekenhuis verlaten als de pijn onder controle is, de wond droog is en u voldoende kunt stappen al dan niet met een hulpmiddel. Bij ontslag krijgt u de nodige medicatie, voorschriften, attesten en vervolgafspraak mee.

‍

Een pijnlijke heup kan jouw mogelijkheid om een normaal, mobiel leven te leiden ernstig beperken. Als je samen met je arts alle niet-chirurgische behandelingen hebt uitgeput, kan het plaatsen van een heupprothese een goede behandelingsmethode zijn. Het plaatsen van een totale heupprothese is een heelkundige behandeling waarbij de aangetaste delen van het heupgewricht vervangen worden. Tijdens de operatie wordt de oorspronkelijke heupkom vervangen door een titanium heupkom waar een plastic of keramische inleg in wordt geplaatst. De kunstmatige heupkop bestaat uit metaal of keramiek en wordt op een metalen of titanium heupsteel geplaatst. Deze heupsteel wordt, afhankelijk van de aard van het bot, met of zonder botcement in het bovenbeen geplaatst.

Een totale heupprothese helpt bij zeer veel patiënten om de pijn te verminderen, de levenskwaliteit te verbeteren en de mobiliteit te herwinnen. Elke ingreep heeft echter ook mogelijke risico’s. Complicaties zoals thromboflebitis, infectie, postoperatief beenlengteverschil, heupluxatie, breuken en slijtage van de prothese kunnen voorkomen, ondanks het feit dat jouw arts er alles aan doet om die tegen te gaan.

‍

Een heuparthroscopie is een minimaal invasieve operatie waarbij we via kleine (<1cm) incisies het heupgewricht gaan benaderen. Via deze incisies of ‘portals’ zullen we een camera en werkinstrumenten in het heupgewricht brengen en afwijkingen in het heupgewricht behandelen. Via een dergelijke arthroscopie kunnen onder andere een labrumscheur, femoro-acetabulair impingement en losse kraakbeenfragmenten behandeld worden. Een artrose van de heup of coxartrose kan hier echter niet mee behandeld worden.